شوجو (به معنی دخترانه) یک دسته اصلی از مانگا و انیمه های ژاپنی است که مخاطبان دختر نوجوان و زنان جوان یا بزرگسال را هدف قرار می دهد. این مانگا و انیمه ها همراه با شاخه شونن (با هدف قرار دادن پسران نوجوان)، مانگا سینِن (با هدف قرار دادن مردان جوان و بزرگسال)، و مانگا جوسِی (هدف قرار دادن زنان بزرگسال)، یکی از مقوله های اصلی تحریریه مانگا است. مانگاهای شوجو به طور سنتی در مجلات اختصاصی مانگا منتشر می شود که اغلب در محدوده سنی خوانندگان خاص یا ژانر روایی تخصص دارند. شوجو مانگا از فرهنگ دختران ژاپنی در آغاز قرن بیستم، عمدتاً شوجو شوستسو و جوجوگا نشات گرفت. اولین شوجو مانگا در اوایل دهه 1900 در مجلات عمومی با هدف نوجوانان منتشر شد و در دهه 1950 وارد دوره رشد خلاقانه شد زیرا شروع به رسمی شدن به عنوان یک دسته مجزا از مانگا و انیمه کرد. به بیان دقیق، انیمه و مانگاهای شوجو به سبک یا ژانر خاصی اشاره نمی کنند، بلکه نشان دهنده جمعیت هدف آن ها هستند. در حالی که قراردادهای زیبایی شناختی، بصری و روایی خاصی در ارتباط با شوجو مانگا وجود دارد، این قراردادها در طول زمان تغییر کرده و تکامل یافته اند و هیچ کدام به شدت منحصر به شوجو مانگا نیستند. با این وجود، مفاهیم و مضامین متعددی معمولاً با شوجو مانگا مرتبط شده اند، هم بصری و هم روایی (تمرکز بر روابط و احساسات انسانی؛ شخصیت هایی که نقش های سنتی و کلیشه های پیرامون جنسیت را به چالش می کشند). از بهترین انیمه های شوجو می توان به مید-ساما، هیولای کوچک من، از من به تو، بانانا فیش، شوگو چارا، اوره مونوگاتاری، فروتس بسکت، نانا، شوالیه خون آشام، لاولی کمپلکس، شکار روح، زندگی بعدی من به عنوان یک شرور، سیلرمون، زمزمه های دل و کتاب دوستان ناتسومه اشاره کرد.