هدف انیمه های کمدی برانگیختن خنده، ایجاد لذت یا سرگرمی عمومی، در اولویت قرار دادن مخاطب و القای احساسات مثبت است. تقریباً همیشه، داستان های کمدی اپیزودیک هستند یا پایان خوشی دارند. تقریباً تمام انیمه های کمدی و آثار مشابه از طنز به عنوان وسیله ای برای کاهش تنش استفاده می کند، اما روایت فراگیر باید بر برانگیختن سرگرمی متمرکز شود تا اینکه بیشتر میل به کمدی صرف داشته باشد. درام و کمدی متقابل نیستند، اما اختلاط آنها مستلزم آن است که مخاطب با آرامش به تماشای مبارزات انسانی برود. ژانرهای Slice of Life و Comedy طبق تعریف با هم ناسازگار هستند. در این ژانر به ظاهر هدف کمدی خنده و تفریح است اما در حقیقت مسائل جدی در پردهٔ شوخی پدیدار می شوند. در کمدی شخصیت قهرمانان و شکست هایشان بیشتر جنبهٔ شادی آور و عمدتاً سرگرمی دارند و معمولاً بیننده بدان توجه جدی نمی کند. تماشاگر از قبل می داند که فاجعهٔ بزرگی اتفاق نخواهد افتاد بلکه سیر حوادث در جهت خوشبختی قهرمان یا قهرمانان است. قهرمانان کمدی در طول انیمه ها مرتکب اشتباهات یا رفتارهایی می شوند که مخاطب بر دردسرساز بودن یا اشتباه بودن این اهمال اشراف کامل دارد، شکل های دیگر کمدی شامل کمدی اسکروبال است که طنز خود را عمدتاً از موقعیت ها یا شخصیت های عجیب و غریب، غافلگیرکننده (و غیر محتمل) می گیرد، و کمدی سیاه که با شکلی از طنز مشخص می شود که جنبه های تیره تر رفتار انسان یا طبیعت انسانی را در بر می گیرد. به طور مشابه، طنز اسکاتولوژیک، طنز جنسی و طنز نژادی با نقض قراردادهای اجتماعی یا تابوها به شیوه ها و روش های طنز، کمدی ایجاد می کنند. کمدی ممکن است بر اساس منبع طنز، روش ارائه و زمینه ای که در آن ارائه می شود به ژانرهای متعددی تقسیم شود. اشکال مختلف کمدی اغلب با هم همپوشانی دارند و بیشتر کمدی ها می توانند در ژانرهای متعددی جای بگیرند. از بهترین انیمه های کمدی می توان به انیمه های گینتاما، دراگون بال، وان پانچمن، کونو سوباراشی، کیل لا کیل، کاگویا-ساما، اسپای ایکس فمیلی، سایکی کوسو، معلم بزرگ اونیزوکا، اسلم دانک، گرند بلو و مشل: جادو و عضله اشاره کرد.
